کد مطلب:30340 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:18

گنجینه پرسمان » اعتقادات

آيا علم مي تواند به اين سؤال ها پاسخ دهد: من كيستم؟ از كجا آمده ام؟ براي چه آمده ام؟ به كجا مي روم، اگر علم نمي تواند پاسخ دهد، جواب اين سؤال ها را انسان از چه منبعي به دست مي آورد؟

علم نمي تواند به اين سؤال ها پاسخ دهد، زيرا علم فقط مي تواند در مورد جسم پاسخ گو باشد، در حالي كه حقيقت انسان روح او است و علم راهي براي شناخت روح ندارد. از اين رو پس از اين همه كشفيات جديد دربارة انسان، انديشمندان بزرگ جهان به آدمي لقب موجود ناشناخته داده اند. دانشمند بزرگ آلكس كارل اسم كتابش را گذاشته است انسان موجود ناشناخته.

در مورد سه سؤال بالا تا حدودي فلسفه مي تواند پاسخ گو باشد و پاسخ واقعي را اديان الهي داده اند.

بعد از آمدن اسلام اديان ديگر منسوخ گرديدند و اعتبار ندارند. افزون بر اين فعلاً اديان غير از اسلام تحريف شده اند. بنابراين تنها راه شناسايي انسان منابع اصيل اسلامي است، اعم از قرآن و سنت معتبر.

دين اسلام علاوه بر اين كه انسان را معرفي نمود، مردم را به خودشناسي تشويق نموده است. رسول خدا(ص) فرمود: آگاه ترين شما بر خويش، داناترين شما به پروردگار خود مي باشد.[1]

اسلام در پاسخ به پرسش اوّل مي گويد: خدايي كه آفرينش هر چيزي را زيبا قرار داده و آفرينش انسان را از گِل آغاز كرده است ... آن گاه او را به صورت انسان آفريد، و در آن از روح خود دميد.[2] پس انسان از طرف خدا آمده و خالق او خدا است.

در پاسخ پرسش دوم مي گويد: من جن و انس را نيافريدم جز براي اين كه عبادتم كنند و از اين راه تكامل يابند و به من نزديك شوند.1[3]

آن كس كه مرگ و حيات را آفريد تا شما را بيازمايد كه كدام يك از شما بهتر عمل مي كنيد.[4]

ما انسان را از نطفة مختلطي آفريديم، و او را مي آزماييم. (بدين جهت) او را شنوا و بينا قرار داديم. ما راه را به او نشان داديم، خواه شاكر باشد (وپذيرا گردد) يا ناسپاس.[5]

پس انسان براي اين خلق شده كه خدا را عبادت كند و دستورهاي او را كه به واسطة پيامبران به بشر ابلاغ شده است، به مرحلة اجرا گذارده و به سعادت ابدي نايل آيد.

در پاسخ به سؤال سوم مي گويد: ما از آنِ خدا هستيم و به سوي خدا باز مي گرديم.[6]

به يقين بازگشت همه به سوي پروردگارت است.

آيا گمان كرديد شما را بيهوده آفريديم و به سوي ما باز نمي گرديد؟.2[7]

بازگشت همة شما به سوي او (خدا) است. اين وعدة خداوند حق است.3[8]

پس انسان به سوي خدا بر مي گردد و در عالَم قيامت مطابق آن چه در دنيا عمل كرده است، جزا و پاداش مي بيند. قرآن مي فرمايد: در آن روز (قيامت) مردم به صورت گروه هاي پراكنده (از قبرها) خارج مي شوند تا اعمالشان به آن ها نشان داده شود. پس هر كس هموزن ذره اي كار خير انجام دهد، آن را مي بيند و هر كس هموزن ذره اي كار بد كرده، آن را مي بيند.[9]

نتيجه: انسان را خدا آفريده تا در دنيا بر اثر اطاعت كردن از قوانين مقررات الهي، به سعادت ابدي و خوشبختيهميشگي را كه نيل به قرب پروردگار و استفاده از نعمت هاي بي نظير بهشتي است، به دست آورد.

[1]جعفر سبحاني، منشور جاويد، ج 4، ص 185.

[2]سجده (32) آية 7 و 9.

[3]ذاريات (51) آية 56.

[4]ملك (67) آية2.

[5]انسان (76) آية 2 و 3.

[6]علق (96) آية 8.

[7]مؤمنون (23) آية 115.

[8]يونس (10) آية 4.

[9]زلزله (99) آية 6 _ 8.